We en weeh

Wie denkt dat om half 5 's morgens  iedereen nog slaapt in Siem Reap heeft het mis. De tokotjes in het centrum zijn hier en daar al open, in restaurantjes wordt al ontbeten en voor de deur van bedrijven staan de mensen achter de warungs al druk te koken en te bakken. Werknemers halen hun lunchpakketje bij hen op, boterhammen smeren is er hier niet bij.

Op de weg begint het verkeer op gang te komen. Opvallend zijn de tuktuks en busjes die bijna allemaal dezelfde kant op gaan. Ze zijn opweg naar de Angkor Wat. Wij zijn om 4.00 uur opgestaan en reizen ook per tuktuk naar het tempelcomplex. In het donker met zaklantaarn gewapend betreden wij het terrein. We lopen voor het gemak maar achter een groepje met gids aan. Wel zo gemakkelijk, naast het licht(je) van de zaklantaarn is het enige licht het licht van de maan. Bij de vijver voor het hoofdcomplex stopt het gezelschap. De gids vertelt dat dit de 'best place' voor de sunrise is. Als hij dit een paar keer heeft herhaald, blijven  wij overtuigd door zijn woorden ook maar op de plek staan. We begrijpen nog niet helemaal waarom we hier zo vroeg staan, maar alla. 

Na een tijdje weten wij ons omringd door meerdere sunrisewatchers. Waar we aanvankelijk dachten veel te vroeg te zijn, zonsopgang is rond 6.20 uur, blijkt nu waarom. We staan vooraan en beleven het ontwaken van de dag vanaf de beste plek. Een beter begin van de dag kunnen we ons niet voorstellen. Ons geduld wordt beloond. 

Eerder in het donker heeft een andere gids ons aangesproken, of hij ons mag rondleiden. Nu, in het ochtendlicht spreekt hij ons weer aan en gaan wij overstag. Onze gids blijkt naast gids ook een uitstekend fotograaf en hij vertelt dat hij tijdens de Covid gewerkt heeft als kapper. Er moet immers brood op de plank komen. Wij voelen ons echte fotomodellen als hij voordat hij ons rondleidt een mooie reportage maakt. Zijn kapperskwaliteiten proberen we niet uit. 

Het letterlijke hoogtepunt in de rondleiding is 'the stairway to heaven' in eerdere eeuwen voorbehouden aan de koning en hoogpriester. Gelukkig dalen we dwalend door het inmense complex ook weer af naar de grond. Magisch en betoverend zijn woorden, die zowel de sunrise als het tempelcomplex typeren.

Even kort iets over de tempels van de Angkor koningen. Tussen de 9e en 12e eeuw zijn door opeenvolgende koningen zo'n 1000 tempels verspreid over 400 km2 gebouwd. De tempels die wij bezoeken behoren tot dit Khmer- koningkrijk. De Angor Wat wordt gezien als het hoogtepunt in de Khmerarchitectuur en is het grootste sacrale bouwwerk ter wereld. 

Na de rondleiding keren we terug naar onze tuktuk, met driver Weeh. Weeh is onze Bon in Siem Reap. Hij heeft ons eerder ook al naar de Bantey Srei, de Ta Som en gisteren naar de opstapplaats van de boot bij het Tonle Sapmeer gebracht en brengt ons nu naar de Angkor Thom. We zijn echte tuktukgangers geworden in Cambodja. We hebben uitgerekend dat wij hier alleen al in Siem Reap zo'n 150 km per tuktuk hebben afgelegd. Weeh heeft ons over hoofdwegen met snelverkeer, maar ook hobbelend over onverharde binnenwegen geleid. Dit heeft ons een mooie blik op het Cambodjaanse land en een coupe tuktuk (haardracht rechtopstaand van het stof)  opgeleverd. 

We gaan morgen zelfs met Weeh naar het vliegveld voor onze internationale vlucht naar Laos. Kun je je het voorstellen met de tuktuk naar Schiphol?