Casa Grande

Mijn routeplanner kent het adres van Casa Grande Almuinia niet dus als ik bij Arbo ben schakel ik over op google maps en vooral op de juffrouw die mij instructies geeft. Toch gaat er iets fout. Ik rijd Portugal binnen en ik weet dat de casa toch echt in Spanje ligt...dat weet google maps ook. Door allerlei kleine weggetjes word ik weer teruggestuurd naar Spanje. Eenmaal over de Miñho weer in Spanje vind ik de weg. Wat ben ik blij dat ik de casa zie.

Het is goed voor vandaag. Nog even eten en dan naar bed. Alleen eten is even een dingetje. De casa heeft geen restaurant, het dorp is een aantal km verderop. Het dichtstbijzijnde restaurant, shortcut door de wijngaard, is gesloten. Nu heb ik even een minder positief momentje. De receptioniste, Patricia, vraagt of ik ook met iets uit de supermarkt tevreden ben, dan wil zij mij wel even brengen en uiteraard terugbrengen. Ik kan haar wel zoenen, want ik wil in het donker niet nogmaals op zoek naar de casa.

De volgende ochtend ziet de wereld er weer anders uit. Ik blijk de enige gast in de casa. Patricia praat er tijdens het ontbijt lustig op los, en geeft mij daarbij goede tips m.b.t. mooie wandelingen in de buurt. Ach, ik heb mijn wandelschoenen toch bij me. Ik loop  heuvel af naar de romaanse brug, dan langs de rio Deva naar de plek waar deze uitmondt in de Miñho. Vervolgens weer heuvelopwaarts naar de 'mirador', het uitkijkpunt. Waar tijdens de camino altijd mensen voor en achter mij liepen loop ik nu alleen door dit prachtige stuk natuur. De hoogtemeters maakt overigens dat de 5 km die ik loop voelen als 10.

Naar het dorpje Arbo -enkele km verder dus- ga ik in de middag met de auto. Ik eet tapa's in een kleine cafetaria op het centrale plein. De wijn, uiteraard albariño, is gemaakt door de vriendin van de eigenaresse, de empañada de atun door de plaatselijke pasteleria. De croquetas de Jamon heeft ze zelf gemaakt, heerlijk, ik geniet!