The feeling after....

Voordat ik het ga vieren steek ik ook nog een kaarsje in de kapel op. En daarna strijkem 76- jarige Birgit en ik ons op een terras neer. Heerlijk geluncht, d.w.z. 3 gangen met wijn en goed gezelschap, naast Birgit een Portugees stel. Ruim 2 uur later, bijna divertimento, zoeken we beiden onze albergue op.

Aan de vooravond van de camino sliep ik in een voormalig klooster. Om de pelgrimage op gepaste wijze te beëindigen heb ik wederom een slaaplaats in een klooster geboekt. Het verschil, het klooster is nog klooster en ik heb een kamer voor mijzelf. Ik wordt welkom gegeten door een vriendelijke non. De kamer is, zoals je dat kan verwachten sober en minimalistisch ingericht, smal bed, bureautje en niets aan de wand, maar voor mij voelt het als luxe.

Nu voel ik de vermoeidheid. Ik slaap 's nachts als een os. En schrik wakker van mijn 'eigen' wekker. Ik denk dat ik me heb verslapen, maar niet dus.......ik hoef niet meer mijn tas voor 8.00 uur klaar te hebben staan voor transport en op pad te gaan.

Vandaag staat in het teken van de peligrimsmis en sightseeing Santiago. Om 10.45 uur zit ik in de kerkbank naast een Braziliaanse en een Spanjaard, de laatste probeert me wijs te maken dat er om 11.00 uur een 'gewone' dienst is.

12.00 uur begint de mis, de pelgrimsreis wel te verstaan. Het is het wachten waard. Pelgrims vanuit allerlei landen, van Autralie, de Philipijnen, Brazilië, Canada, tot Europa, hebben zich verzameld. De nationaliteiten, inclusief vertrekpunt worden benoemd..... Tui, Países bajos .... Ik ben geraakt door de voorzanger (ik weet niet of dit de juiste benaming is) . Wat een stem, alsof ik in het operagebouw zit. Ook het kleine koor van jonge mensen maakt indruk op me. Als zij nog zingen terwijl iedereen de kerk verlaat krijgen ze applaus, misschien niet gebruikelijk in de kerk, maar wel verdiend.

Wat volgt is een heerlijke zonnige zondagmiddag, slenterend door de stad en ontmoeting en dikke knuffel van Spaanse José, die opeens op mij af komt stappen. En ook heb ik een ontmoeting met Nieuw-Zeelandse Renate met haar man.

De laatste woorden van de priester in de mis blijven hangen. Hij sprak de hoop uit dat wij geïnspireerd zijn door de camino, en geinspireerd onze (levens)weg zullen vervolgen.