Aan de vooravond van de pelgrimage

Portugal kan ik niet verlaten zonder een Pastel de Nata te eten. Ik heb tijd zat, dus ik geniet hier uitgebreid van. Tijd zat is ook het beeld van de rest van de dag, die wordt gedomineerd door wachten. Wachten op de trein van Sao Bento naar Campanha, vervolgens wachten op de trein naar Valenca. En in Valenca is het vervolgens wachten op een taxi. 

Na meerdere kleine stukjes met mijn volle rugzak te hebben gelopen zie ik het niet zitten om de laatste 3,5 km, van het Portugese Valenca over de Minho naar het Spaanse Tui te lopen. Vanaf morgen laat ik mijn grote rugzak vervoeren, morgen begint de wandeltocht, vandaag nog even het gemak.

Wachtend op een taxi kom ik in gesprek met Mexicaanse mensen, zij gaan ook naar Tui. Ik stel voor om zodra er een taxi komt deze te delen. Zo gezegd zo gedaan. Ook zij gaan de camino lopen. Aan de hoeveelheid koffers te zien (2 grote en een kleine) zullen zij zéker vervoer voor hun bagage nodig hebben. Zij lopen vast de luxe variant, zij laten zich afzetten bij een hotel, ik bij het klooster. D.w.z. in een oud klooster is een albergue gevestigd. Aangezien ik in Porto ook in een comfi hotel zat, is het even een cultuurshock; van hotelkamer met alles erop en eraan, naar een slaapzaal met stapelbedden. En ik slaap op een bovenbed.

Na een rondje Tui en een daghap op een terrasje besluit ik mijn bed te bestijgen. Je kan er maar mooi op tijd inliggen. Ik heb het laddertje, eerder toen er niemand in de slaapzaal was, al even geprobeerd. Ik ben ook geen 18 meer. Daarnaast is het slordig als ik vannacht moet plassen en dan van het laddertje val.

Zoetjesaan zoekt iedereen z'n bed op. Naast mij op zelfde hoogte ligt een dikke man, (de enige man op de zaal overigens). Hij is al luid als hij niet slaapt. Ik heb mij zitten verwonderen over hoeveel geluid iemand kan maken zonder dat hij praat; kreunen, steunen, eh, ah enz. Helaas is het geluid als hij slaapt nog harder. En als hij dan niet snurkt is er wel iemand die hoest, of  om wat voor reden dan ook uit bed gaat. Steeds als ik bijna slaap, hoor ik een geluid. En als er iemand uit bed gaat hoor ik niet alleen gekraak (houten vloer), ik voel het ook, mijn bed  beweegt dan een beetje. Vooral als mijn buurman steunend en kreunend van het laddertje op de vloer ploft. Ik vraag me af waar ik de komende dagen vermoeider van word, van het wandelen of het slaapgebrek. Enfin, ik heb ruim een week om een echte pelgrim te worden. Of ik dat ga worden, wie weet? Ik ben het in ieder geval nog niet.