Selamat datang

Het blijft een bijzondere ervaring als je na een aantal uren vliegen in een compleet andere wereld stapt. Zo sta ik thuis nog de stapel zomerkleding achter in de kast te leggen en de winterkleding voor, zo lig ik dagelijks in mijn bikini te genieten van de zon en zoek ik verkoeling in het zwembad. Alles lijkt anders, alles is anders.

De weg wordt bevolkt door auto’s die links rijden, maar daarnaast rijden ontelbaar veel scooters, die weliswaar ook links rijden, maar links en rechts passeren. Het hectische verkeer op de doorgaande weg, als ook het links rijden maakt dat ik ontzettend op moet letten met oversteken.

Staat bij ons de frangipani op de vensterbank, naast het zwembad van Villa Aamisha staat een struik van tussen de 2 en 3 meter hoog, en even verderop een boom van meer dan 5 meter hoog. De bloemen van de frangipani worden gebruikt in de offers, die dagelijks op verschillende plaatsen in de tuin worden geplaatst. Zij zijn bedoeld om de goden van de zee goed te stemmen. Soms ligt er ook fruit op de offers, of deze de goden van de zee bereiken is maar de vraag. De vogels zijn ze volgens mij te snel af.

Ook eten en drinken zijn anders. Hoewel de Indonesische keuken bij ons ook bekend is eet ik niet dagelijks Indonesisch, nu wel. Ik moet zeggen, dat dit tot op heden erg goed bevalt. Vraag me niet wat ik allemaal al heb gegeten, ik ben nog niet goed in het onthouden van de namen van de gerechten. Op onze eerste tripjes in de omgeving heb ik ook een heerlijk - voor mij onbekend - drankje gedronken, waarvan ik de naam dan nog wel weet: ‘Spicy Salak’, gemaakt van de salak, een peervormige vrucht, bruin van kleur. De schil van de salak lijkt op een slangenhuid, dat geeft de vrucht zijn bijnaam ‘snakefruit’. Het recept van het drankje hebben wij nagevraagd, het drankje viel in de smaak.

Ten slotte, een tripje binnen Europa betekent veelal dat de valuta niet wijzigt. Nu heb ik een stapel geld in mijn portemonnee dat er anders uitziet, en ik merk dat dat best even schakelen is. Het omrekenen van de Indonesische rupiah naar euro’s gaat nog niet snel genoeg naar mijn zin. Ik voel me met de rupiah wel miljonair. Ik heb alleen maar briefjes van 100.000, 50.000 en 10.000 op zak. Overigens, miljonair of niet, ik voel mij vooral bevoorrecht dat ik hier op Bali, bij villa Aamisha enige tijd door mag brengen.