Proeven

Veel proeven vandaag, dat past wel bij me. Oh ja, voordat ik de metro instapte heb ik nog wel een kaarsje aangestoken in de Capela. Effectief waren het 5 led lampjes, kon alleen 1 euromuntstuk in de de gleuf, terwijl de kosten per lampje 0,20 waren. Nou ja, 5 helpen vast meer dan 1. Ik heb overigens weer meer vertrouwen in de goede afloop. Niet alleen door het nieuwe kabeltje, maar vooral doordat ik ontdekte dat ik geprobeerd heb mijn mobiel op te laden in een stopcontact waar geen stroom op stond (pasje niet in de houder om electra te activeren). Te gênant voor woorden, maar alla.

Ik ben op weg naar de Conserveria de Pinhaus, of minder poëtisch, de sardientjesfabriek. Als ik de oude fabriek, die de aanblik heeft van goed onderhouden industrieel ergoed in Matosinhos bijna heb bereikt, ruik ik dat ik goed zit.

Ook van binnen ademt het historie en vis. Met gids krijgen wij (groepje van 8) een interactieve rondleing door het museum, gevestgd in de oude toegang tot de fabriek en de kantoren. Voordat wij een kijkje in de fabriek mogen nemen krijgen we een pakketje met beschermende kleding aangereikt. Getooid met sloffen om de schoenen en haarnetje wordt de route vervolgd, eindigend in de cantina voor een sardientjesproeverij. 

Tijdens de rondleing heb ik de gids  verteld dat ik niet zo dol ben op sardientjes. Voordat ik het pand verlaat wil zij toch nog even weten of ik de Pinhais wel lekker vond. Samen met een glaasje 'green wine' (vinho verde, waarbij groen staat voor jong), vond ik ze inderdaad lekker.

Op naar de volgende proeverij! Ik besluit lopend vanaf mijn hotel naar Vila Nova de Gaia te gaan; ik loop met een smile op mijn gezicht, heerlijk om dwalend door de straten en over pleinen de stad 'te proeven'. Ik ben het overigens niet altijd met google maps eens, als de omschrijving 'vlak' is ervaar ik vaak een behoorlijke helling. (Dat wil nog wat voor de komende wandeldagen.) Google stuurt me ook niet altijd over de kortste weg, maar vanmiddag wel een weg met prachtige uitzichten.Na een steile helling, die google ook niet meer als vlak typeert, moet ik helaas terug, weg afgesloten.

Al met al een fikse wandeling naar Graham port. Het is dan ook nodig om me even op te frissen voordat ik me aansluit bij rondleiding en proeverij. Als ik mijn gezicht met water verfris, komt er bij de andere wasbak een man naast mij staan; op dat moment realiseer ik mij dat ik komend vanuit het felle zonlicht, mijn zonnebril nog op, het bordje op de deur van het toilet niet goed heb beoordeeld.

Tijdens de rondleiding wordt veel over het maken en rijpen van port verteld. Volgens mij heeft Sylvia de gids ook WSET gedaan, ik herken de opzet van haar verhaal en glunder, want ik weet al veel van wat zij vertelt. Na een indruk gekregen te hebben van de wijnkelder en de 'specials' is het tijd voor de proeverij; gaaf om naast de 'gewone' Tawny, een 10- en 20-jarige te proeven.

Terug lopen (zo'n 4 km) vind ik nu teveel van het goede, de bushalte 150 m  verder biedt uitkomst.