Oranjestad Luang Prabang

Na een reis met tuktuk, busje, taxi, trein en nogmaals busje zijn we weer terug in Luang Prabang. Tijdens ons eerdere verblijf, 5 dagen geleden, waren we heel actief. Nu is de bedoeling om een paar relaxte dagen door te brengen in de stad. 

De eerste twee dagen zetten we er de vaart in om zoveel mogelijk te zien. Allereerst gaan we lopend op pad; Langs de zijtak van de Mekong, over de bamboebrug, vervolgens om het centrum heen met een stop bij het Royal Palace, dat nu een museum is. De toegang hiervan ging overigens met hobbels gepaard. Kaartje gekocht bij de ingang, bij de entree van het paleis teruggestuurd naar de reeds gepasseerde lockers, tas mocht niet mee het paleis in. Daarna nog een keer terug naar de locker, moesten opnieuw kaartje laten zien en die zat in de tas in de locker. En ook na het bezoek werden we gedwongen om extra stappen te maken. Voor het verlaten van het museum werden we, staande bij de ingang, teruggestuurd naar de achteruitgang, waardoor we om het  complex heen moesten lopen. Tja, zo kom je wel aan 10.000 stappen per dag. 

Door de combinatie van overblijfselen van de koloniale franse architectuur en de vele Boedistische tempels is de stad door de UNESCO uiteroepen tot werelderfgoedstad. Uiteraard bezoeken we een paar tempels. De tempels en de in het oranje geklede Boedistische monniken triggeren ons om de volgende ochtend om 5.30 uur naar het ochtendritueel, gelukkig bij ons om de hoek, te gaan. Bij zonsopgang gaan de monniken door de straten om hun aalmoezen (eten voor de dag) op te halen. Een imposante en kleurrijke gebeurtenis. 

Een vroege start van de dag volgen we op met een goed gevuld programma. Onder leiding van gids Pong (zeg maar Ping Pong, wat even een sticky rice gevoel oplevert) stappen we op een slowboat voor een 2 urige tocht over de Mekong om vervolgens de Pak Ou grotten te bekijken. Pak Ou betent grotten aan de monding van de Ou rivier. Voor de Laoitianen zijn deze beter bekend als de Tam Ting grotten, de grotten van de duizende  boedhabeelden. Het is een spirituele, enigzins mysterieuze plek. 

Na een heerlijke lunch bij een olifantenopvang/-recovery bezoeken we ook nog de Kuang Si watervallen. Moe maar voldaan keren we terug naar de Oranjestad Luang Prabang. 

(wordt vervolgd)