Off the road

Voordat we op pad gaan met Oeng, gaan we eerst naar de early-morning-market. Op deze markt bieden vrouwen vanuit de bergdorpen hun verse koopwaar aan. Wij hebben gelezen dat de dames soms wel uren lopen alvorens op de markt te arriveren. Vanmorgen lopen wij al om 6.30 uur langs de weg. Het lijkt alsof wij de enige wandelaars zijn. Wel worden we gepasseerd door diverse scootertjes, al dan niet met koopwaar, tijden veranderen. Maar het vroege opstaan loont. De versmarkt is goed bezet. Vele dames proberen zittend op de grond hun verse producten te verkopen. Het is een kleurrijk en bedrijvig geheel. Met onze armbanjes 'for good luck', die we gisteren kregen toen we bij een dame op de markt sjaals kochten, horen we er ondanks ons afwijkende uiterlijk helemaal bij. 

Na het ontbijt stappen we in de 4 wheel drive van Oeng. Al tijdens de eerste stop hebben we het gevoel dat als dit het beeld van de dag vertegenwoordigt, onze trip geslaagd is. We ontmoeten in 'Whisky village' een Tai Dam familie. Eerder bezochten wij een distileerderij waar whisky gestookt werd van rijst, de Tai Dam familie gebruikt maïs als basis. Om het huis scharrelen koeien, kippen, kuikentjes en eenden. De heer des huizes is bezig een mand te maken om kippen in te vervoeren. Het lijkt erop dat de vrouw des huizes de baas van de stokerij is. Heel begrijpelijk, natuurlijk!

We vervolgen nu de route off the road,  langs rijstvelden, rubberbomen en tussen grote velden met suikerriet door. We moeten even keren als blijkt dat de 4 wheeldrive niet door een riviertje kan. De volgende stop is een Akha village. Het is stil in het dorp. Alleen oma's en kleine kinderen begroeten ons. De ouders van de kinderen zijn allemaal aan het werk. De oma's showen hun handgemaakte tasjes en armbanden in de hoop iets te kunnen verkopen. Oeng zorgt voor de onderlinge communicatie m.b.t. de onderhandeling. Van de opbrengst wordt door de omatjes gelijk iets lekkers voor de kleinkinderen gekocht. 

Nadat we bij een groepje mensen zijn gestopt die bezig zijn met het bewerken van jonge rubberboompjes is de volgende stop een Yao dorp. Na ook daar voor handgemaakte snuisterijen te zijn gezwicht, maken we kennis met de schoolgaande jeugd. Middels tolk Oeng praten wij met de kinderen. De kinderen oefenen daartegenover hun (beperkte) kennis van de Engelse taal.

Hoewel het meeste suikerriet aan China wordt verkocht wordt er ook suiker van gemaakt in Muang Sing, een reden voor een bezoekje aan een productielocatie. Wat vooral opvalt zijn de zware werkomstandigheden. De medewerkers staan de hele dag in de rook van enerzijds de vuurtjes onder de pruttelende pannen en anderzijds de vuurtjes van het restafval. Lekker is de suiker wel, puur natuur! 

Na een heerlijke lunch bezoeken we in de middag ook nog een Hmong- en een Akhadorp. In het Hmongdorp bezoeken we een mevouw die bezig is met de voorbereiding van het Nieuwjaarsfeest dat morgen begint (nieuwjaar is gekoppeld aan de stand van de maan). Zij is bezig met het snijden van bananenbladeren die eerder aan de waslijn zijn gedroogd. Achter op een fiets staat ook groente te drogen. Waarschijnlijk is deze groente bedoeld voor de vulling van de bananenbladen.

In het Akhadorp dat wij met veel gehobbel en gebobbel bereiken, is het feest al begonnen. Op de eerste verdieping van de huizen op palen zitten families aan tafel te eten. Bij het eten wordt water, en wij denken, veel beer lao gedronken. Wij worden samen met Oeng uitgenodigd bij the chief van het dorp. Ook wij krijgen eten en drinken voorgeschoteld. Wij proeven het buffalo potje en ik doe mee met een glaasje bier. Hier leren we dat dorpsgenoten bij familie en vrienden van de ene tafel naar de andere gaan. Iedereen komt bij de chief langs. Het is hier dan ook een komen en gaan van mensen. Steeds komt er een nieuwe voorraad eten en drinken op tafel. De chief en zijn familie zijn hier behoorlijk druk mee. 

Voordat de bierconsumptie zijn uitwerking bij de dorpelingen krijgt gaan wij hobbelend en bobbelend terug naar onze naar Phou lu bamboehut. We hebben een indrukwekkende, leuke maar ook confronterende dag achter de rug. Het is bijna niet te geloven hoe primitief het leven in de dorpjes nog is. Er wordt gekookt op houtvuurtjes. De huizen op palen zijn vaak in slechte staat. Een bed is vaak niet meer als een matje op de grond. En de vanzelfsprekendheid van electriciteit en stromend water stopt 15 km van de stad. Aan de andere kant is ook de moderne tijd aanwezig. Het gebruik van scooter en mobiele telefoon zijn gemeengoed. 

En nu rest nog de vraag of het uitje off the road het stoffigst was? Het antwoord is ja, maar als je het ontzettend naar je zin hebt, heb je er minder last van. Onze schoenen hebben welliswaar een andere kleur gekregen, maar wat maakt het uit. En waar we het in Namtha met koud water moesten doen, spoelen we nu het off the roadstof met een miezerig straaltje warm water 'off. 

​​​​​​