Jukung

17 november

Vanuit onze basis Villa Aamisha maken wij uitstapjes in de omgeving en af en toe verlaten wij de basis om elders een paar dagen te vertoeven. Dit begint al een aardig ritme te worden. Vandaag hebben wij een snorkeluitstapje gepland. Vanaf de haven in Candidasa vertrekken wij met de Jukung, de Balinese vissersboot van de broer van de supervisor van de staff, Wayan (de oudste broer dus). 

Het is wel grappig, als je iets wil regelen kent de persoon aan wie je dat vraagt altijd wel iemand, of is familie van iemand die dat voor je kan regelen of in dit geval die een boot heeft. En als hij/zij geen familie heeft of iemand kent die jou van dienst kan zijn zegt hij/zij dit niet, maar gaat vervolgens op zoek. Zo varen wij uit met 'My  Dream' van Wayan. 

Alleen het varen over zee is al heerlijk. Wayan attendeert ons op een zeeschildpad, die zijn kopje boven water steekt en later op tonijnen die een sprongetje maken boven het wateroppervlak. Onze associatie met de zeeschildpad is, als we die niet onder water zien, hebben we deze ervaring in ieder geval al gehad. Onze associatie met de tonijn is, heerlijk, verse tonijn!

Als ervaren snorkelaars snorkelen wij even later bij de kleine eilandjes voor Candidasa. Ik probeer te onthouden wat ik allemaal zie, gele met zwarte strepen, blauwe- , rode vissen, een waterslang, een vis die op een geel vaatdoekje lijkt. Na   korte tijd ben ik mij ervan bewust dat het onthouden van alle variëteiten die ik zie niet gaat lukken, zoveel is er te zien. Het meest indrukwekkende is een school met zwarte vissen waar wij samen mee op zwemmen en indrukwekkend en spannend is de school met blauwe visjes die ons tegemoet zwemmen. Geen links of rechts bewegend verkeer en toch komt het goed. Op een gegeven moment realiseer ik mij dat wij net als ik sommige vissen zie doen, meedeinen met de stroming.

Terug op de boot zit de deining nog in mij. Na de snorkelervaring varen wij verder met de jukung en brengen nog een bezoek aan Pasir Putih (white sand beach). Wij laten ons door de eerste verkoopster die ons aanspreekt verleiden om een armband te kopen en de eerste de beste masseur die ons aanspreekt werpt zich op mijn spieren. Pff, ik wist niet dat ik zoveel spieren in mijn rug had. Ook betaal ik vervolgens te veel voor onze lunch, de mevrouw van het restaurant en ik begrijpen elkaar niet zo goed. Terug dan maar met de jukung, terug naar onze veilige haven villa Aamisha.