Indochina en een beetje meer

Nog 1 nachtje slapen........dat was zo'n 14 dagen geleden. Nu zit ik alweer volop in het Indonesische ritme. De eerste twee weken stonden in het teken van acclimatiseren en een voorproefje op de reis die we gaan maken. 

Om te wennen aan het klimaat en het tijdsverschil heb ik eerst een paar daagjes rustig aan gedaan. Lekker geluierd aan de rand van het zwembad, af en toe een duik en voor mijn werk nog een nieuwsbrief afgemaakt. Dat laatste dan niet in het kader van het acclimatiseren, maar van het afkikken van de thuisroutine. Op mijn 61-ste toch een klein beetje een moderne digital nomad?! 

Als onderdeel van het acclimatiseren moet ook Putu worden genoemd. Putu tovert elke avond een heerlijke Indonesische maaltijd op tafel, soms met een Westerse twist. Ik ervaar dit telkens weer als verwennerij. Hier ben je snel aan gewend, en dat is een understatement. 

Een klein voorschot op de komende reis hebben we genomen door twee dagen naar Nusa Penida te gaan, een klein eiland voor de kust van Bali, waar wij vanaf het zwembad op uitkijken. We hebben nu een beeld achter de contouren die we dagelijks op afstand zien. 

We hebben kennis gemaakt met de cultuur en de natuur van Nusa Penida. Op basis van de indrukken is weer bewezen dat elk Indoesisch eiland een unieke identiteit heeft. Mijn eerste gevoel achterop het brommertje opweg naar het guesthouse was overigens wel het gevoel van zo'n 30 jaar geleden tijdens ons eerste bezoek aan Oost Bali, ongecompliceerd en relaxt. 

Het korte tripje smaakte naar meer. En dat is precies wat we gaan doen. Indochina: 'here we come' .