De heren van de thee - dag 2

De dag begint met een kleine aardbeving. Als we net wakker zijn en nog in bed liggen begint de bamboehut op palen te kraken en voelen we ons bed licht bewegen. Gelukkig blijft het bij een kleine schok. Zodra wij de deur van het huisje open doen begint de dag als normaal. Binnen de kortste keren krijgen we ons ontbijt bezorgd, een paar heerlijke bordjes nasi. Na het ontbijt gaan we weer op pad. 

Allereerst bezoeken we een van de laatst bestaande plukkershuisjes. We mogen even binnenkijken, schoenen uit. De bewoonster houdt een logboek bij. Wij noteren hier onze namen in. Het huisje is in de loop der tijd iets uitgebreid, maar zoals de bewoonster ons verzekert stamt het voorste deel, bestaande uit twee kleine kamers, uit de koloniale tijd. Ik bedenk hoe men hier destijds leefde. Zowel vader als moeder werkten waarschijnlijk op de plantage, oma die op de kinderen paste. M.a.w. er moeten 3 generaties in het huisje hebben gewoond. Naar boven kijkend zie ik het licht van buiten langs de dakpannen naar binnen vallen. 

De volgende bestemming is de theefabriek. Op de route daar naar toe bezoeken we ook het graf van Karel A. R. Bosscha. Evenals Rudof Kerkhoven en zijn vrouw is hij op zijn eigen plantage begraven. Waar de Kerkhovens bijna verborgen op de plantage in een onverzorgd graf rusten, ligt Bosscha in een praalgraaf. Hij heeft veel betekend voor de ontwikkeling van het toenmalig Nederlands-Indie. Zo stichtte hij de Preanger Telefoonmaatschappij, werkte hij mee aan de totstandkoming van de eerste Technische Universiteit, een ziekenhuis, de Jaarbeurs en de elektriciteitsmaatschappij. Ook werd op initiatief van Bosscha in 1923 de eerste moderne sterrenwacht in Zuidoost-Azië gebouwd met Bosscha als sponsor en daardoor naamgever. Het praalgraf is een eerbetoon. Helaas is er in de theefabriek Malabar nog niets te zien. Door de vrije dagen rondom de jaarwisseling moeten er eerst theebladeren worden aangeleverd voordat ze opstarten. We hebben gezien dat het vandaag met de aanlevering goed gaat komen. 

Dan op naar Nimo, niet te verwarren met Nemo. Midden in de Malabarplantage ligt op grote hoogte een soort attractiepark. Omdat ik moeite heb om te omschrijven wat het nu precies inhoudt kijk ik op de website. Het park wordt omschreven als een instagramable vakantiebestemming voor natuurlijk toerisme. Wij genieten vooral van het uitzicht vanaf de U vormige brug die er is gemaakt. Zo zien wij onder andere het huis van Bosscha, het bamboehuisje waar we hebben geslapen en het dorpje waar het plukkershuisje staat. Ook zien we dat er allerlei plekken zijn gecreëerd om selfies te maken, voor een tipi tent, in Santorinisfeer, etc. Dat gaat ons echt te ver, maar Aziatische toeristen zijn hier dol op, dus het speelt wel in op een behoefte. Als we nog een stop maken in de Padawa Hills waar een bamboe loopbrug over de theeplantage is gemaakt, geven wij ons over aan deze behoefte. De bamboebrug is zelfs kleurrijk geschilderd ten behoeve van de instagramability. Je kunt dan niet achterblijven, toch?

Ons laatste impressie van de tijd van 'de heren van de thee' is in een park waar de resten van radiostion Malabar, de eerste draadloze zender ter wereld (ontworpen door Cornelis Johannes de Groot), te zien zijn. Met een antenne tussen twee bergen van 2 km lang maakte het communicatie met het 12.000 km verder gelegen Nederland mogelijk. 

Hier sluiten wij de koloniale reis af met een lunch. "Eet smakelijk" staat op de kartonnen bekers waarin de lunch van 'Berg' wordt gepresenteerd. 

Hallo Bandung.......