Logeren

We zijn weer op Bali, na een week te hebben gelogeerd in Bandung met als onderbreking een uitstapje naar de heren van de thee. Jeroen, de broer van Simone heeft ons veel laten zien van de omgeving waardoor ik er niet aan toe kwam om al onze belevenissen op papier te zetten. Nu, liggend aan het zwembad, heb ik daar weer tijd voor. Mij

merend kom ik tot de conclusie dat we niet alleen veel, maar vooral ook veel diverse dingen gezien en gedaan hebben. Van wandelen in de natuur, tot museumbezoek, stadsbeleving en een kennismaking met leuke warungs met Indonesische specialiteiten, altijd lekker.... en niet te vergeten het vierde seizoen van de Netflixserie 'The Crown' gekeken😉. 

We begonnen de logeerpartij met sightseeing in de buurt. Wandelend door de wijk en de aansluitende kampung kwamen we bij hotel Gaya (Olifant) waar we, onder het genot van een cappuchino, een prachtig uitzicht over de vallei hadden. Dit hotel was ook de plaats waar we met elkaar het nieuwe jaar hebben ingeluid met diner, een optreden van nationale bekendheid Marcell en een indrukwekkend vuurwerk. 

We zetten het wandelen voort in het beschermde natuurgebied ten noorden van Bandung in de Taman Wisata Maribaya. We lopen hier zo'n 5 km over een, voor een 60+er, soms aventuurlijk pad door het oerwoud, inclusief aapjes. Ook lopen we door de grot 'Belanda', zoals de naam al doet vermoeden, door de Nederlanders gemaakt en aanvankelijk gebruikt als waterkanaal, later uitgebreid en gebruikt als communicatiecentrum (wo II). 

Onderweg van de ene naar de andere bestemming vallen de 'mannetjes' op. Zij staan zo'n beetje overal: op kruispunten en parkeerplaatsen, bij uitritten en wegopbrekingen, al dan niet met een fluitje, al dan niet met 'iets' waar geld in gedeponeerd kan worden. Voor het regelen van het verkeer is een kleine bijdrage normaal. Soms is het wel wat onduidelijk wat er te regelen valt. 

Om art-deco gebouwen te zien uit het koloniale verleden is Jalan Braga de plek, destijds was dit de belangrijkste winkelstraat. Ook nu is het nog een winkelstraat en kan je er zelfs nog bijv. 'bokkenpootjes' kopen. In het kader van art-deco bezoeken we ook het Homanhotel en het het gebouw waar de eerste Aziatisch - Afrikaanse conferentie in 1955 plaatsvond. 

Bandung werd ook wel het Parijs van Java genoemd, een bezoek aan het gelijknamige winelcentrum kan dan ook  no iet uitblijven. Er valt altijd wel wat leuks of moois te scoren. In dit geval twee paar zomersandalen, waar ik over twee weken, thuis, waarschijnlijk lange tijd naar kan kijken voordat ze aan kunnen. 

Zelf was ik denk het meeste onder de indruk van NuArt, een beeldenmuseum/tuin met beelden van  Nyoman Nuarta. Jaren geleden maakte ik al kennis met zijn werk. In het Bali Padma hotel in Legian is werk van hem te zien. Het beeld in de lobby van het hotel is voor mij legendarisch. 

Als laatste wil ik nog even aandacht besteden aan de warungs: De lunch gebruikten we bijna per definitie in een typisch Indonesische warung. Als 'gewone' toerist hadden we deze niet gevonden. Zo aten wij 'ossenstaart' in een warung waarvan ik de naam ben vergeten, een baso bij warung Lela en Roti Selai Srikaya (speciale toast gedipt in ei) bijwarung Purnama. De laatse bestaat sinds 1930 en is nog steeds een begrip getuige de rij wachtenden voor de deur. 

Welliswaar niet in een warung, maar in een chinees restaurant hebben we ook genoten van een dimsum maaltijd. De theeconsumpties bij de lunch maakte dat ik een bezoekje aan de 'restroom' moest brengen. Ik was zo dom om een toilet te kiezen waarvan de knop van het slot kapot was. De deur ging wel op slot, maar niet meer open. Mijn geroep in het Engels en gebonk op de deur mochten niet baten. Geen van de toiletbezoekers hielp mij. Nu dacht ik, als ik hier lang genoeg zit zullen ze me wel zoeken, maar om dit te voorkomen maakte ik gebruik van de nooduitgang. D.w.z. ik stapte op het deksel van het toilet, vervolgens op het randje van de stenen muur en klom over de gelukkig relatief lage afscheiding om op dezelfde wijze weer af te dalen. Een ongemakkelijk moment veranderde in een enigzins genante, maar grappige bevrijding. 

Logeren bij Jeroen en Ida was allerminst ongemakkelijk. Wij hebben genoten van hun gastvrijheid en inzet om ons bezoek een groot genoegen te maken, en dat was het.