Goodbye Saigon

Gisteravond afscheid genomen van Saigon met een drankje en een prachtig uitzicht vanuit the rooftopbar van 'the Majestic'. Met het afscheid passeerden ook de indrukken van de afgelopen 3 dagen de revue. 

Allereerst het ritje per cyclo, sightseeing Saigon, dat nog specialer was dan aanvankelijk gedacht. We hebben daarna geen cyclo meer gezien. Nu kregen wij, mede op basis van het aantal tanden in de mond van beide mannen al het idee dat ze ervaren cyclisten waren. Later drong het tot ons door dat zij nog de enigen waren en dat hun beroep, na hun, in Saigon is uitgestorven. 

De gids van ons tourtje naar de Mekong Delta moet ook worden vermeld. Hij probeerde vanaf vertrek er een 'we are one family tour' van te maken. Samen hardop in de bus de beginselen van het Vietnamees leren, gezamenlijke koffie en plasstop etc. De gids leek daarbij, tijdens de twee uur durende tocht naar de Mekong Delta een heel theaterprogramma af te draaien met veel grapjes, die hij vooral zelf leuk vond. "How do spiders comunicate? By the web". Naast zijn grappen en verhalen met gelukkig ook informatie over ons reisdoel, leek het alsof hij aan ons vastkleefde. Zijn nickname? Sticky rice. 

En dan als laatste iets over de stad zelf. Met 10 miljoen mensen, en ik zou zeggen even zovele scootertjes en daarnaast nog veel autoverkeer is het een drukte van jewelste. Rechts heeft voorrang en stoppen voor een zebrapad lijkt niet te gelden en toch, afgezien van de opstoppingen werkt het. Iedereen krioelt om elkaar heen. Zelfs handopstekend op de zebra laveer je als voetganger zonder problemen door het verkeer heen. 

Goodbye wereldstad met nog tastbare, recente westers gerelateerde  geschiedenis. Goodbye stad met moderne hoogbouw naast traditionele huizen met kleine winkeltjes, restaurantjes en straatverkopers/ -sters. Goodbye snel ontwikelende stad waar hoogbouw steeds meer de overhand krijgt en straatverkopers/-sters net als onze cyclisten uit het beeld lijken te verdwijnen.