Different moods

Wat als eerste opvalt als we Cambodja binnen rijden zijn de koeien die los over de erven, de berm en de straat lopen, de huizen op palen en het khmerschrift, niet met letters uit ons Latijnse-alfabet maar in voor ons onbegrijpelijke tekens. We reizen per fastbus. Laat dat 'fast' overigens maar zitten. In plaats van de aangekondigde 6 uren worden het er 8. In Pnom Penh worden we verwelkomd met een stortbui. In deze moesson vinden we 'Bon', die ons in zijn tuk-tuk naar ons hotel brengt. 

Als we later, als het droog is, nog een hapje gaan eten wordt er tot twee keer toe een wijnfles aangeboden. Met enige twijfel, maar overtuigd door protesterende evenwichtsorganen slaan wij deze vriendelijk af. Wij denken dat de dame die ons serveert de fles met wijnglazen naar de verkeerde tafel brengt of dat zij door haar beperkte kennis van de Engelse taal onze afwijzing niet begrijpt. De volgende dag ervaren wij dat de wijnfles van de dag ervoor niet met wijn maar met water, dat standaard gratis wordt aangeboden, was gevuld. Nu wordt de fles door ons in dank aanvaard, evenals een zelfde groene fles, maar dan wel met wijn. 

Terug naar 'Bon', hij wordt onze favorite tuk-tuk driver in Pnom Penh. Hij brengt ons naar de Killing Fields, het genocidemuseum en een dag later naar het koninklijk paleis. Twee dagen met een totaal verschillende impact. Waar de killing fields en het genocidemuseum ons de gruwelijkheden van het Pol Pot regime laat voelen, zien we ons de volgende dag omringd door de pracht en praal van koning Norodom. 

Het is niet te bevatten dat relatief nog maar kort geleden, toen wij middelbare school leerlingen waren, steden zijn verwoest en stedelingen het platteland zijn opgestuurd. Mensen willekeurig zijn gemarteld en gedood of omkwamen doordat zij niets te eten hadden. Ruim 20% van de Cambodjaanse bevolking is in de rode Khmer periode gesneuveld in slechts een paar jaar tijd. Daar word je stil van. 

De koninklijke residentie daarentegen is een prachtig complex omringd door mooie tuinen in de kleurstelling geel en wit, die respectievelijk staan voor de kleuren van het boedisme en hindoeisme. De voornaamste bezienswaardigheden binnen de paleismuren zijn de troonzaal en de zilveren pagode. Hoewel de invloed van de rode Khmer hier ver weg lijkt zijn er toch ook vele objecten uit de troonzaal vernietigd. 

Dat het niet altijd gemakkelijk is om in Pnom Penh de weg te vinden ervaren we als een collega van Bon ons na het bezoek aan het paleis en de Wat Phnom naar ons hotel brengt. We krijgen een rondje sightseeing. De weg in de wijk van ons hotel kent hij niet. Hij vraagt ons de weg. Tja, de weg weten we niet, maar wel kijken we mee met hem op de kaart en hebben begrip voor de man. Met de niet logisch genummerde wegen is het lastig om de weg te vinden. Zo draait hij van de ene straat de andere in om toch uit te komen bij ons adres, hoek straat 446 en 135.